Figen Füsun Pehlivan

Geçmiş Zaman Olurdu ki... Grafik Saati Yazarlarından

Yolda yürürken yeşil bir dal buldum.Derken bir orman düşledim.
Yolda yürürken kırılan,yakılan yemyeşil dalları düşündüm,bozuldu düşüm.
Birbirimizin gözünü çıkarırken ceviz tokuşturanları hiç düşünmedik.

Zaman sarıyor ya yaraları "Aman çocuğum karışma etliye sütlüye" deyip,
önlüğünü mendilini ütüleyip okula yollandık.
O zamanlar,yakınları içerde kum çuvallarıyla dövülen bizler,sıra altından
yumruk sıkarak dinledik öğretmenleri.

Alışmıştık,renk vermezdik,
okulda bol dayak,evde bol tembih,pıstırıldık.
İdealler,kendine göre düşünmek,bize reva görülmedi.

Derken içimizdeki enerji yerini yozlaşmaya bıraktı.
Yoz değiliz, asiyiz.
Bize dayatılanları bozuk davranışlarımızla tepkilendirdik.

Aydınlar kitaplar yazdı "Yozlaşmadan Uzlaşmak" (*)
Ok yaydan çıktıktan sonra,herkes aynı renge bürünüp,tartışmanın
fikir alış-verişinin kalmadığı bir ortamda,bölünmüşlüğün,parçalanmışlığın,
ezilmişliğin girdabında uzlaşma.

Tefecinin mafyanın cirit attığı,altta kalanın canının çıktığı bir düzende uzlaşma.
Yılan demiş ya bende bu kuyruk acısı sende bu evlat acısı oldukça bir araya gelemeyiz.

Oysaki "Kan Konuşmaz" (**) kaç deprem gördü bu dünya,kaç savaş,atom bombası...
Nereye kadar,daha kaç orman yansın içimizde.
Sadece bir kıvılcım yeterdi barış için.

****

Yazarın Notu: Yazı şiirsel bir dille başlamıştır,yazarken detaylı bir araştırma inceleme yazısı hedef alınmamıştır.
Ceviz tokuşturma sözüyle,insan beynine en çok benzeyen yemiş olan ceviz, gençlerin beyinlerine benzetilmiştir. 1980 öncesi sağ-sol çatışmasından başlayarak gençlerin birbirlerine uyguladıkları şiddet ve bu kavgadan ekmek yiyenler eleştirilmektedir

Notlar:

(*): "Yozlaşmadan Uzlaşmak" H.Hüsrev Hatemi Dergah Yayınları, 1992, 228 sayfa; İnsanlar aktar dükkanı kavanozları değildir.
Çok gerekli olmadıkça kimseyi etiketlemem*k gerekir. (s: 219)
(**): "Kan Konuşmaz" Nazım Hikmet YKY, 300 sayfa
Kan konuşmaz, konuşturmaz da adamı...
Eğer aradığınızı bulamıyorsanız yalvartır hatta...

Resimler:

Edvard Munch; The Scream (Çığlık): Bu resim, hastalık ve ölümlerle kuşatılmış, duyarlı bir iç yapının, adeta patlama halindeki bir dışavurumudur, atılamamış bir çığlıktır. Kazancakis’in “Bağırmak istedim; bunun beni hafifleteceğini biliyordum, ama utandım.”ifadesi tam da Munch’un atılamamış çığlığına denk düşer. (Tashen, Munch - Mehmet Üstünipek)

Edvard Munch; Ashes-Yakılmış bir cesedin Külleri: Bu resim kötü yaşam koşulları nedeniyle veremden ölen bir annenin çocuğu  ve aynı hastalıktan ölen bir ablanın 5 yaşındaki kardeşinin duygularını anlatır. Sözü geçen çocuk ve kardeş ressamın ta kendisidir; yani Edvard Munch...

Bill Corbett; Soul Torture - Ruh ıstırabı, işkence

Yazan: Figen Füsun Pehlivan

Grafik Saati, İstanbul