|
Para kazanmanın yollarını aradınız. Yalnız değildiniz çünkü bütün eski
çocukluk arkadaşlarınız da sizin gibi daha çok para kazanmanın yollarını
arıyordu ve bu durum sizi rahatlatıyordu.
Bir gün bir hayvan üretim çiftliği kurmaya karar verdiniz. Fransa'da,
Amerika’da ve daha bir çok ülkede benzerleri olan bu çiftliklerden biz
de yapalım; “Önce bir tavuk çiftliği kuralım devamında bakarız, ne
olacak” dediniz. Tavuk çiftliğinizi kurdunuz ama zavallı tavukların
hepsi aynı çatı altında olduğu halde bir araya gelemiyorlar ya da kıç
kıça baş başa birbirlerinin üstünde mutsuz yaşıyorlar. Çabuk büyüsünler
çok yem yesinler diye civcivlerin gözlerine 24 saat ışık veriyorsunuz ve
onların uyumadan yem yemelerini gözlüyorsunuz. Makinelerinizden çıkan
yumurtaların sarısı mat tadı yok. Civcivleriniz ise doğal ortamlarından
ve anne şefkatinden yoksun. Hiç umursamadınız! "Tavuklar Firarda" diye
film yaptı sanatçılar, “aman canım bana ne, alt tarafı tavuk” dediniz.
Hep ışıkta tuttunuz onları hep gündüz zannederek uyumasınlar daha çok,
daha çok yumurta yapsınlar diye, tavuklara yaptığınız işkencenin ilk
aşaması bu idi belki de. Ancak bu sizin için önemli değildi artık çünkü
siz daha çok kazanmalıydınız. Gözlerinizde dolarlar uçuşurken, aklınız
sosyeteye takıldı, sonradan görmelere, kürk tüketimi dikkatinizi çekti.
“Ben de yaparım, iki günde köşeyi dönmeyen namerttir" dediniz.
Öyle ya moda olursa kürk satacaktınız ve gelir düzeyi yüksek olan zengin
kadınlar sizin sattığınız kürkleri bayıla bayıla alacaktı. Hatta işiniz
yaver giderse ürettiğiniz kürkleri yurt dışına ihraç edecektiniz. Evet,
“PETA", "Kürke Hayır Platformu”, “TEMA” gibi uluslar arası örgütler hayvan
hakları konusunda mücadele ediyordu.
 Ancak hangi örgüt bir kadının
ihtiraslarını yenebilirdi ki? Kime ne, kim karışabilir, çiftlik benim
çiftliğim, hayvanları üreten, çiftleştiren, doğurtan, derilerini yüzen
benim” diye düşündünüz ve videoda çalışanlara izlettiniz. Bir tilkinin
boynu nasıl kırılır, canlı canlı derisi nasıl yüzülür, hayvanlar yerlere
vurularak nasıl öldürülür diye çalışanlarınıza eğitim verdiniz. Evlilik
çağına geldiniz ve sevgiliniz ve sevgilinizin ailesi ne iş yaptığınızı
sordu. Elbette "hayvan boğazlama çiftliğim var" demediniz. "Kürk
fabrikatörü" olduğunuzu söylediniz. Nitekim söz kesilirken kayın ve maun
anneye hediye edilen astragan kürk sizin ve sevgilinizin ailelerini
birbirlerine bağlamıştı.
Neyse efenim bu hayali fabrikatörümüzden bahsetmek nahoş olacak artık,
biz asıl konumuza dönelim.
Kürkler arasında en değerli olanı Astragandır. Astraganın elde ediliş
yolu ise tüyler ürpertici bir korku filmini andırıyor. Astraganın ham
maddesi olan Karagül (Karakul/QaraQul) isimli hayvan Orta Asya orijinli,
evcilleştirilmiş bir koyun ırkından gelir. Bu güzel hayvanın tüyleri,
doğduğunda kıvırcıktır. Karagülün tüyleri doğduktan 2-3 gün sonra
düzleşir.
Ancak Karagülün kürkü kıvırcık iken makbuldür. Bu sebeple
yavrunun annesi öldürülüyor ya da kimi yerlerde sezaryen yapılarak ,
henüz gün ışığı görmemiş, ana karnındaki yavru alınır ve daha doğmadan
derisi yüzülür. Her yıl bu yolla 4 milyon karagül koyunu dünyaya
gelmeden öldürülür.
İnsanlık dediğimiz şey zengin ya da fakirlik gözetmeyen insana özgü bir
erdem. Öyleyse Astragan üretiminin nasıl yapıldığını öğrenen kadınların
astragan kürkü giyeceğini ve beylerin de onlara astragan hediye
edeceğini sanmıyorum. Elbette bu durum diğer kürkler için de geçerli
olacaktır.
Kanada' da kürkleri için canlı canlı derileri yüzülen ya da ton
balığıyla beslendiği için sopalarla öldürülen foklardan mı bahsedelim
yoksa dünya kürk piyasasının %60'ını elinde tutan Çin Halk
Cumhuriyeti’nde hayvanlara yapılan mezalimden mi?
 Hatırlar mısınız bilmem? Yıllar evvel İstanbul Gülhane Parkı'nda
Hayvanat Bahçesi vardı. Şimdilerde hala az da olsa hayvan vardır o
parkta.
Bir zamanlar o parkta bir maymun görmüştüm. Zavallı maymun
daracık yerde yıllarca tur atmış, vücudu bir taşa sürtünmüş, taş
hayvanın vücudunda iz yapmıştı, hayvanın sürtünmesinden, taşın üzeri
cilalanmış gibiydi. O hayvanları doğal ortamlarından koparıp küçücük
yerlere hapsetme hakkını kendimizde nasıl gördüğümüzü ve onları bu halde
izlerken nasıl keyif alabildiğimizi anlayamıyorum. Kocaman Gülhane
Parkının çok daha büyük bir bölümü hayvanlar için ayrılabilirdi ve daha
modern bir hayvanat bahçesi yapılabilirdi oysaki.
Tavşanlar; milyonlarcası kürkleri için telef oluyor. Çünkü üretim
maliyetleri çok ucuz. Peki ama bizim vicdanımız bu kadar ucuz mu? Tavşan
ne işe yarar, alırsın kucağına, ürkek , yüreği ağzında, kırmızı gözlü,
seversin ya, sevmeliktir hayvanların çoğu. Besleyeceksen, ihmal etmeden
ilgileneceksen evde de arkadaş olur sana. Dedikodu bilmez, riya bilmez.
Bilim için kobay olarak kullanılan hayvanlar da vardır ki bunlar
denetime tabii olmalıdır, tabiidir de. Sanayide gerekliliği ise
tartışılır derecede kobay hayvanlar kullanılmaktadır,
Kozmetikte her yeni ruj, göz farı, şampuan, rimel vs. kozmetik ürünler
için Draize Testleriyle binlerce tavşana günlerce acı çektirilmekte ve
gözleri kör edilmektedir.
Bu şirketler yayın organlarıyla deşifre
edilmiştir, araştırırsanız kolayca öğrenip bu şirketlere tepkinizi
gösterebilirsiniz. Sözün özü eğer biz kullandığımız ürünlerde seçici
olursak birçok hayvanın hayatı kurtulmuş olacaktır.
Bu yazı hayvanlara karşı işlenen suçların açığa çıkarılması ve hayvan
hakları hakkında temel bilgileri aktarabilmek için yazılmış bir yazıdır.
Çünkü bizim gücümüz tüketicinin bilinçlenmesi ile ortaya çıkacaktır.
Örneğin kürk giymenin bir canlıyı yok etmekle eşdeğer olduğu
anladığımızda üzerinde ceset taşımadan da şık olunabileceğini
öğrendiğimizde tüketici olarak büyük bir gücümüz olduğunu fark edeceğiz.
Hayvan haklarını dikkate almalı ve aynı dünyayı paylaştığımız
hayvanların haklarına riayet etmeliyiz. Ormanlar var ise biz de varız,
ormanda yaşayan canlılar da, ekolojik dengenin bir parçasıdır.
Örneğin
kuşları yok ederseniz, orman yok olur. Kısaca her canlının doğada bir
işlevi vardır ve biz hayvanları yok ederek çevre dengesini bozarak
"insan imparatorluğu "kurmaya niyetliysek bile aslında sadece kendi
sonumuzu hazırlamış oluruz.
Kim bilir belki de bizler "bir tavşanın tüylerinin arasında yaşayan
minicik böcekleriz" ve artık o tüylere tırmanıp dünyaya daha geniş
bakmayı öğrenmeliyiz.
Giydiğimiz kürk, kolumuza taktığımız çanta,
kullandığımız kozmetiklerden, şampuanlardan tutun da çöpe attığımız her
türlü atığa kadar çevre duyarlılığı taşımamız gerektiğini bilmeliyiz...
Figen Füsun Pehlivan, Grafik
Saati Online Kültür Sanat ve Müzik Dergisi |
